من تو اون لبخند با غم پنهان گم کردم هر چیو که پیدا شده توم

دادی یادم این همه سیاهیو طاقت بیارم

بریم با هم

ما در اصل از اول بودیم،هستیم،خواهیم بود

من اون کوچه رو ترک کردم اما اون کوچه هنوز سرجاش وایساده

رفتم توو خودم اونم رفت تو خودش

زمان گفت میرم،منم فقط نوشتم

روزای کمی بود که رنگی بودم

یادمه عشقای اول

اذر همیشه حالمو بد میکنه احوالمو پریشون